PENITENZA

fragment uit het boek

Er wordt geklopt. Merel bijt in de keuken net in een boterham met pindakaas. Is dat Johan die al terug is van het ritje met Daniël? Met haar mond vol loopt ze naar de voordeur en maakt hem open.

Op de mat staan twee mannen. Kaarsrecht naast elkaar als bierflesjes in een krat. Een vent met een pilotenbril op zijn neus wacht bij de trap. Met zijn arm boven zijn hoofd leunt hij tegen de muur.

Ze doet een stapje achteruit en legt haar hand op de klink. Ze kan nog altijd de deur dichtgooien.

‘Si?’ zegt ze aarzelend.

‘Daniele,’ antwoordt degene met de zonnebril.

De twee op de mat staren haar aan. De linker draagt een motorjack en heeft een bandana om zijn hoofd. Bij de rechter bungelen er twee metalen kettingen van zijn heup. Hij heeft leren handschoenen aan, met een dof geluid slaat hij ze ineen. Alsof hij applaudisseert voor een geweldige prestatie die nog moet plaatsvinden.

Merels handen worden klam. Ze schudt haar hoofd.

‘No?’ vraagt de man met de zonnebril. Hij heeft een stem alsof hij zware keelontsteking heeft.

‘No,’ zegt Merel. Ze bedoelt… Ze weet niet of Daniël thuis is. Misschien is hij al terug. ‘Io…’ Haar Italiaans is niet goed genoeg om die lui te woord te staan.

‘No Daniël.’ Met haar vinger gebaart ze naar de verdieping boven haar.

De man met de bandana wijst naar haar mondhoek. Daar kriebelt iets, ze wrijft ze het weg. Nu zit er een lichtbruine veeg op haar hand. De man glimlacht en knikt haar toe. Merel probeert terug te glimlachen maar haar lippen werken niet mee. Hoe zijn ze het trapportaal binnengekomen? Ze heeft helemaal niets gehoord. Die vent met de handschoenen doet een stap naar voren en priemt een zwartleren vinger in haar borst.

Ze hapt naar adem. Haar hand verkrampt om de deurklink.

Als een legerofficier snauwt hij haar iets toe in het Italiaans. Ze begrijpt niet wat. Hou ons maar niet voor de gek, gemene snol?

De man met de zonnebril doet een paar stappen naar voren en slaat de gehandschoende hand weg. Achter de groengekleurde glazen ziet ze zijn ogen niet, maar zijn mondhoeken wijzen minachtend naar beneden en hij klemt zijn kaken op elkaar.

Ze staat verstijfd voor de mannen. Het messing van de klink wordt warm in haar zweterige palm. Ze is nog maar net in dit land of de cast van The Godfather staat al voor de deur. Zal ze hem dichtsmijten? Die vent in zijn gezicht spuwen? Hem stronzo noemen?

De kerels lopen weg. De man met de zonnebril duwt haar belager voor zich uit. Bij de trap draait hij zich naar haar om. ‘Daniele,’ zegt hij. ‘Finito.’ Hij haalt zijn hand langs zijn keel.

Snel sluit ze de deur. Met bevende vingers zoekt ze naar een extra knip. Die er niet is. En waarom is er godsamme geen intercom? In ieder beschaafd land hebben de deuren nachtsloten en appartementen een intercom. Vloekend loopt ze naar de keuken. Haar benen voelen aan alsof ze een marathon gelopen heeft. Ze zakt op een stoel neer. Haar armen zijn loodzwaar. Met moeite wrijft ze een pluk haar van haar voorhoofd. Waar is ze in godsnaam in terecht gekomen?

Als haar hartslag weer enigszins normaal is staat ze op en drinkt een glas water. Peinzend bekijkt ze het lege glas in haar hand. Dit gaat ze niet tegen Johan zeggen. Die heeft al genoeg aan zijn hoofd met zijn nieuwe baan. Daniël zoekt het zelf maar uit met zijn maffiamaatjes. Ze pakt haar bord van tafel. Met haar voet opent ze de pedaalemmer en schuift er de half opgegeten boterham in.