Geschreven door Karin Kallenberg en Dimitri van Hove, 2020
Jeroen Joosten heeft het als alleenstaande vader met een ziek kind niet makkelijk. Vooral niet omdat hij het geld niet heeft voor een alternatieve behandeling in de VS. Toch zet hij alles op alles om het benodigde bedrag bij elkaar te krijgen. Via zijn vriendin Aurora die gespecialiseerd is alternatieve geneeswijzen komt hij in contact met de Orde van het Licht, een dubieuze sekte geleid door een echtpaar dat zich Moeder en Vader noemt, en bulkt van het geld. Jeroen en Aurora smeden een plan zodat ze in een keer van al hun financiële zorgen verlost zijn.
In de sekte leren ze Amber kennen. Een achttienjarig meisje dat zint op een manier om te ontsnappen uit de wrede sekte.
Lukt het Amber te ontkomen uit deze omgeving vol misbruik en indoctrinatie? Kan Jeroen het leven van zijn dochtertje redden? Wie heeft de gewelddadige moord op zijn geweten?
"“Hij staart naar zijn handen. Een knie begint te trillen. Hoe ver moet je gaan voor het leven van je kind? Dat hij moet stelen heeft hij al vrede mee. Dat hij moet liegen en bedriegen heeft hij ook al geaccepteerd. Maar moet hij nu ook mensen gaan drogeren?”
fragment uit het boek
Hij kijkt in een van de grote kappersspiegels. Om het trillen van zijn handen tegen te gaan trekt hij wat plukjes in zijn haar omhoog. Hij slikt krampachtig en hoopt dat Sabine het niet ziet. ‘Ik heb de kas alvast opgemaakt.’ Gelukkig klinkt zijn stem normaal. Zijn bazin draait haar hoofd een beetje opzij en knijpt haar ogen samen. ‘Ik heb geveegd en gedweild zoals je vroeg, Sabine. Ik wou naar huis gaan, maar je was er nog steeds niet, dus toen heb ik het geld voor je geteld. Dan hoef jij dat niet te doen.’ ‘Ik wil niet dat het personeel aan de kassa komt, Jeroen! Dat weet je!’ Het zweet breekt hem uit. De reden waarom de politie hier direct voor de deur kan staan, zit als een bundeltje tegen zijn hart. Sabine is een kop kleiner dan hij, maar haar lange kunstnagels zijn net kleine scheermesjes. Ze staat naast het desinfecteerapparaat voor de scharen, een greep erin en ze heeft iets om zijn ogen mee uit te steken. ‘Ik zit op de rand van een burn-out en als jullie nou ook nog…’ Driftig gebaart ze om zich heen. ‘Jullie moeten verdorie doen wat ik zeg!’ Ze loopt naar de kassa, snel draait Jeroen zich naar haar toe. ‘Een burn-out?’ Hopelijk doet de zenuwachtige trilling in zijn stem de woorden meelevend klinken. ‘Het is ook niet niets, zo’n zaak runnen. En dan Henk en de kinderen er nog bij.’ Ze strekt een wijsvinger uit naar de geldlade. Hij legt zijn hand op de hare. ‘Ik vond je er al zo moe uitzien de laatste tijd. Neem je weleens een gezichtsmasker?’ Met haar andere hand drukt ze op de knop om de lade te openen. Vliegensvlug houdt hij hem met zijn duim tegen en schuift hem terug. ‘Een gezichtsmasker?’ herhaalt hij. Ze kijkt hem aan. Haar blik is dodelijk vermoeid. ‘Natuurlijk niet. Heb ik toch geen tijd voor? Na een hele dag op mijn benen en al dat geleuter van klanten val ik om.’ Ze kijkt op de klok boven de deur. ‘Verdorie. Het is al kwart over zes en ik ben nog steeds niet klaar. Laat me nu even.’ Met haar elleboog duwt ze hem bij de kassa weg. ‘Ik moet het dagtotaal nog inschrijven.’ Hij pakt haar bij haar schouders en draait haar bruusk om. ‘Nee, ik laat je niet éven, Sabine! Alle vrouwen in je zaak maak je mooi, maar zelf schiet je erbij in.’ Hij trekt zijn parka uit en gooit hem op de toonbank. Ze doet een stapje achteruit, verbaasd kijkt ze hem aan. ‘Als jij instort heb ik geen baan meer,’ zegt hij. ‘Kom.’ Zijn toon duldt geen tegenspraak. Hij pakt haar hand en begeleidt haar naar de deur met Privé. In het kantoortje laat hij haar plaatsnemen in de relaxstoel. Hij houdt haar schouders tegen de leuning gedrukt terwijl hij met zijn andere hand de stoel tot ligstand brengt. Bij het voeteneind knielt hij neer. Nog steeds met het hart in zijn keel trekt hij haar pantoffels en sokken uit. ‘Wat doe je?’
Interview over De Orde
In De orde speelt een griezelige sekte een belangrijke rol. Dat is een veel voorkomend onderwerp in (psychologische) thrillers. Hoe vermijdt je in zo’n geval clichés? En wat is er anders en nieuw aan jullie insteek?
K: Als je het niet leuk vindt om voorspelbare boeken en hun platgetreden paden te lezen, ga je ze ook niet schrijven. Daarom zijn de hoofdpersonages, het geloof van de sekte en verschillende andere aspecten heel verrassend. D: Eerlijk gezegd ben ik niet zo thuis in het subgenre, de sektethrillers. En volgens mij zorgt dat automatisch voor een originele insteek: als je niet eens wéét wat de clichés zijn, vermijd je als vanzelf dat je erin trapt en, belangrijker, doe je geen enkele moeite om gekunsteld om die clichés heen te dansen.
Jeroen, één van de hoofdpersonen, is dameskapper. Dat beroep is niet echt een voor de hand liggende keuze voor de hoofdpersoon van een thriller. Is zijn beroep van belang voor de rest van het plot, of was er een andere reden voor deze keuze?
K: Dit moet Dimitri beantwoorden, is allemaal zijn schuld. D: Het idee om er een dameskapper van te maken heeft verscheidene oorzaken. Ten eerste had ik een autobiografisch motief: ik heb van dichtbij een kleptomane kapster meegemaakt, die stal uit tassen van klanten en uit het kasregister. Het enige wat we veranderd hebben is het geslacht van deze dievegge en de beweegredenen. Ten tweede is het, los van deze kleine literaire afrekening, nog echt een beroep waar geld gemakkelijk en onopgemerkt achterover te drukken is. We hadden van Jeroen ook een babysitter kunnen maken, maar ik wilde ook dat hij zich zou voordoen als homo om het vertrouwen van zijn vrouwelijke collega’s te winnen, dus welke setting combineert al deze factoren…? Precies.
De orde is een psychologische thriller, jullie vorige boek Penitenza was een misdaadroman. Wat is er kenmerkend aan dit verhaal waardoor De orde een psychologische thriller te noemen is?
D: In tegenstelling tot Penitenza (en tot mijn jolijt, hihi) zit er een psychopaat in. K: In Penitenza staat de misdaad centraal. In De orde draait het voornamelijk om de psychologische ontwikkeling van de hoofdpersonages en hun beweegredenen om tot die misdaad te komen.
Wat kunnen we in de toekomst van jullie verwachten? Zijn jullie bezig met een volgend boek?
K: Ik heb bijna een manuscript afgerond gebaseerd op autobiografische ervaringen, o.a. mijn tijd in Mozambique en bij de Bijenkorf B.V. De titel is Het wespennest. D: Ik overweeg ernstig om mijn pseudoniem af te stoffen en me weer aan niet zo brave graphic novels te wijden.
Zie ook de andere boeken
